Verslag van de gratis workshops voor onze leden in de herfstvakantie
Van: Han Peusken
We moesten er even iets meer onze best voor doen als leden van Perspectief. Niet even klik-klik op de computer de aanmelding voor een workshop regelen, maar in schaatshouding gaan staan om in De Duinrand onze namen te noteren. Daar hingen in de gang de acht bladen klaar voor de inschrijving. Ons bestuur had namelijk de leden uitgenodigd deel te nemen aan een werkmiddag op 21 of 22 oktober. Op die manier konden we de leegte, die we voelden in al die corona-maanden dat De Duinrand gesloten moest blijven, weer vullen. En ik zag en hoorde dat het goed lukte om flink wat achterstallige kunstvaardigheden weg te werken.
Op donderdagmiddag was er meteen al veel variatie. Martin Heijnen had bedacht dat het naaktmodel warm kon blijven door frequent van pose te wisselen. Dat effect had het ook op de tekenaars, want zij moesten elke nieuwe pose razendsnel schetsen. Gelukkig bleef er nog wat tijd en rust over voor de uitwerking van een schets en de nabespreking door Martin. Inmiddels lag wel het hele atelier bezaaid met grote vol-geschetste vellen papier.
Dora Overmars nam de deelnemers mee naar lucht en zee. Met aquarel deze beide elementen vastleggen lijkt gemakkelijker dan het is. Bij deze vaardigheid moet je het toeval leren sturen. Nat in nat of nat op droog, ze resulteren in verschillende soorten gelaagdheid. Dan zijn adviezen van een kenner belangrijk.
In het atelier ernaast speelden de deelnemers met de gedeeltelijke transparantie van glasverf. Thea Bremer was hier de spelleider en ze moest dat daarna nog blijven tot de oven open mocht.
In lokaal 4 hoefde het eindresultaat niet in de oven na het vormen van wassen beeldjes met een skelet van koperdraad. Die spanning bleef Marja Proper, Marjan Smulders en de deelnemers bespaard. Onze vereniging heeft geen eigen bronsgieter in dienst. De modelleurs waren heel enthousiast en de kortstondigheid van het bestaan als wassen beeldje kon men gelukkig te vlug af zijn door foto’s te maken. Deelnemer Walter Driessen moest wel grinniken toen hij met zijn vieze handen aan de naam Proper dacht. Ze had overigens voor wasbenzine gezorgd. Het viel hem trouwens ook op dat warme handen wel wenselijk zijn bij deze activiteit en die had niet iedereen.
Kennismaking met andere technieken en met andere leden van onze vereniging bleek deze eerste middag de deelnemers al te boeien. Menigeen ging op verrassingstocht. Walter werkte al wel met klei, maar nog nooit met was. Er waren er ook voor wie een techniek helemaal nieuw was. Dat gold ook voor de tweede middag, op vrijdag.
Zo zullen er vast wel schilders zijn die verbaasd waren over hun eerste abstracte schilderij, op vrijdag gemaakt onder leiding van Joke Vink. Dat maakten ze na een half-realistische tussenstap, waarbij de deelnemers elkaar snel en schetsmatig gingen weergeven. Twee schilderijen op een middag: dat was hard werken. Bij de nabespreking leek het meteen op een tentoonstelling met 24 grote stukken tegen en op de 12 ezels.
Een atelier verder wijdde Afke Spaargaren de deelnemers in in de druktechnieken van Werkman, de resultaten heten daarom ook wel werkmandruksels. Grote oplagen van identiek werk levert zijn aanpak niet op. Dat past ook niet bij zijn experimentele werkwijze. De deur stond open, daardoor ontsnapte er een idee en ik pikte het dankbaar op. Met mijn kleindochter ging ik de dag erna thuis druksels maken met plantenbladeren.
Druk, drukker, drukst. Dat gold ook voor de linoleumsnijders bij Maria Heideveld in het volgende atelier. Ik ging de uitdaging aan: lino in meerkleurendruk! Al vanaf mijn vijftiende druk ik mijn nieuwjaarskaartjes, altijd in één kleur. Maria legde uit dat er twee technieken zijn. Bij de ene snijd je uit dezelfde plaat stukjes weg tussen de verschillende drukgangen in. Bij de andere werk je met twee identiek uitgesneden platen, waarna je uit beide later extra stukjes lino weghaalt om ruimte te laten voor de andere kleur. Je moet dan wel ietwat schizofreen kunnen denken, zo merkte een verwoede gutser op toen hij een verkeerd stuk had weggesneden. Nou ja, meerkleurendruk levert verrassende resultaten op, had Maria beloofd. Slechts een of twee van ons konden die middag al de pers halen. Maria bood de anderen aan het werk te voltooien op de maandagavonden dat ze in de Duinrand is. Op deze vrijdag was in atelier 4 wederom het enthousiaste koppel Marja Proper en Marjan Smulders aanwezig. Dit keer om de deelnemers met klei een zelfportret in reliëf te laten maken. Het leverde onverwacht fraaie resultaten op. De handen werden met water en zeep schoon genoeg om tot slot het glas te heffen op deze goede afloop. Die mogelijkheid om de werkzame middag gezellig af te ronden bestond er op beide dagen. Het was een geslaagd initiatief van het bestuur met veel mooie, tastbare resultaten.
