datum: donderdagmiddag 20 en vrijdagmiddag 21 augustus 2020
tijd: 13.30 tot 16.30 uur
o.l.v. Jaap van der Dussen
Onze gastdocent, kunstenaar Jaap van der Dussen uit Heiloo, komt nogmaals naar Perspectief. Tijdens zijn twee middagen durende workshop ‘Durf Abstract’ laat hij de deelnemers nader kennis maken met een andere manier van schilderen. Hij begeleidt ons met het loslaten van onze ingeslepen technieken hetgeen vervolgens tot verrassende resultaten zal leiden. Tijdens deze cursus gaan we experimenteren met acrylverf, een brede kwast en paletmes.
Jaap van der Dussen schildert bijna veertig jaar. Aanvankelijk figuratief, maar in de loop der tijd steeds abstracter. Zijn werk werd geëxposeerd op diverse tentoonstellingen in Nederland, Frankrijk en Italië.
Anders Zorn was een bekende Zweedse schilder die beroemd geworden is door zijn portretten en naakten. Hij gebruikte daarbij slechts vier kleuren: cadmium rood, gele oker, ivoor zwart en titanium wit: ‘Het Zorn palet‘. Door deze vier kleuren voorzichtig te mengen wist Anders Zorn prachtige groene en blauwe kleuren te verkrijgen. Een beperkt palet gebruiken maakt dat je creatiever omgaat met het mengen van kleuren in plaats van het uitzoeken van weer een andere verftube.
Maria Heideveld zal tijdens deze twee ochtenden durende cursus vertellen wat het Zornpalet inhoudt. Daarna kunnen de cursisten, met aanwijzingen van Maria, uitgebreid oefenen met het mengen van deze vier kleuren. om vervolgens een zelfportret te maken. Dit zelfportret wordt geschilderd met cobraverf, dat is een watervermengbare olieverf met een bijzonder hoge pigmentering. Dit komt de gemengde kleuren zeker ten goede.
Een hele leerzame cursus dus voor iedere portretschilder.
Verslag van een enthousiaste opa-schilder, Han Peusken, 8 maart 2020
Een groot schilderij in ruim twee uur
Een groot, mooi schilderij in ruim twee uur maken, dat lukt bijna niet, zou je
zeggen. Of je moet een soort
sneltekenaar zijn. Onder leiding van Fré
Ham lukt dat prima. Na twee en een half uur was er op zondagmiddag 8 maart een
hele dierentuin bij elkaar geschilderd in het atelier van Perspectief. Door een paar grote stappen te nemen, kwamen
de zondagsschilders tot fraaie resultaten.
De eerste stap – en dat is ook meteen de belangrijkste- is dat elk schilderij twee makers had: een oma of opa met een kleinkind. Zij werkten intensief samen en omdat het om grote bladen schilderkarton ging, zaten of stonden ze elkaar niet in de weg. Het gekke is dat er veel overlegd werd zonder te praten. Ja, alle koppels zijn familie van elkaar en zullen elkaar gemakkelijk aanvoelen. Jong en oud lieten hun kwasten spreken. Beeldtaal dus.
De tweede stap is de voorbereiding. Alles stond klaar en de instructie was kort
en krachtig. Met wat voorbeelden erbij en wat tips over het gebruik van
sjabloontjes en rollertjes kon iedereen al snel aan de slag. De eigen verf en
kwasten staan uitgestald en dan kijkt junior met senior naar het grote lege vlak
van het eigen schilderkarton.
De fase van de angst voor het lege blad slaat iedereen over
door het hele oppervlak meteen met mooie vlekken in te kleuren. Dan zie je meteen de eerste verschillen al
ontstaan. Waar het ene duo kiest voor kakelbont, houdt een ander tweetal het duidelijk rustiger.
Stap vier is de komst van het dier. Enkele koppels laten zich een beetje leiden door de toevallige vormen van de gekleurde vlekken. Wie dat wel echt helemaal zou doen, maakt het echte fantasiedier dat in de uitnodiging voor deze workshop genoemd werd. Het gekke is, dat de dieren herkenbaar geschilderd werden als giraffe, kat, haai of tijger en alleen in hun kleuren en detaillering fantasiedieren werden. Kleindochter of kleinzoon trok , samen met opa of oma, de hoofdlijnen van zo’n dier dwars door de gekleurde vlekken heen. Gelukkig reageerde begeleider Fré Ham heel ruimhartig op deze aanpak en misschien was het ook wel haar bedoeling om de schilders niet keurig de randen van de vlekken aan te laten houden bij deze stap vier, het ontstaan van het dier.
Nee, die toevallige vormen van de gekleurde vlekken bleken
niet heilig, want het advies luidde om
alles buiten om de dieren heen, egaal over te schilderen. Op die manier kwamen
de beestjes extra goed tot hun recht. Het was wel een vrijblijvend advies. Zo
was er een tijger die lekker kon blijven wegduiken in zijn gevlekte omgeving. Een paar giraffes kregen zelfs nog als een extraatje
een bloemtapijt aan hun hoeven. Zulke extra’s konden dankzij de sjabloontjes
snel aangebracht worden. En als een
schildertweetal er de voorkeur aan gaf
een bonte verzameling van diersoorten op één blad te plaatsen, kon dat ook een
mooi resultaat opleveren . Na deze laatste schilderfase werd het tijd voor het
slot.
Het opruimen en de presentatie van alle werkstukken met een korte nabespreking daarbij, moesten binnen de geplande twee en een half uur vallen en dat lukte. Ook hierbij was de beeld-taal belangrijker dan het praten. Een schilderij met bijvoorbeeld een grote, griezelige spin spreekt al voldoende voor zich. Applaus is ook een vorm van taal en op die manier bedankten jong plus oud Fré Ham voor de inspirerende middag. Om in de stijl van de fantasiedieren te blijven boden de jonge kunstschilders Annemarijn en Meinou haar tot slot een paashaas van chocola aan.
